Fiscale regularisatie: samenwerkingsakkoord op regeringsniveau over 'onsplitbare bedragen'

24/05/2017 - Op 23 mei 2017 is er – uiteindelijk en gelukkig maar - een samenwerkingsakkoord afgesloten tussen de Federale en de Vlaamse regering omtrent de zogenaamde ‘onsplitsbare bedragen’ m.b.t. verjaard oorsprongskapitaal. Het is nu nog even de ‘wetgevende’ bekrachtiging ervan afwachten, zowel door de Kamer als het Vlaams Parlement.

Dat is goed nieuws, niet enkel voor die Belgen die zich tot op vandaag ver weg uit het gezichtsveld van de Belgische fiscus waanden, maar ook voor diegenen die al sinds 1 augustus 2016 een fiscale regularisatie op basis van EBA-quater (Wet 21 juli 2016 tot invoering van een permanent systeem inzake fiscale en sociale regularisatie) hebben ingediend, waarvan het oorsprongskapitaal van gemengde aard was, maar wiens dossiers nog niet konden worden behandeld precies bij gebreke aan samenwerkingsakkoorden.

Voor de eerste groep, m.n. diegenen die denken dat verborgen (bank)rekeningen - buiten België, al dan niet in structuren verstopt - nooit zullen gekend worden, is het toch belangrijk even in herinnering te brengen dat vanaf september van dit jaar (binnen drie maanden dus!) een veel ruimere en meer alomvattende internationale automatische gegevensuitwisseling op gang wordt gedraaid, in het bijzonder op basis van de verruimde Bijstandsrichtlijn en CRS (‘Common Reporting Standard’). In 2018 verdubbelt dan nog de slagorde tot bijna 90 deelnemende Staten. Op deze link kan u de verschillende deelnemende Staten terugvinden, die momenteel zijn mee gestapt in de CRS-uitwisseling.

Het samenwerkingsakkoord waarvan sprake hiervoor betreft dus fiscaal verjaarde ‘onsplitsbare bedragen’, zeg maar bedragen die zowel aan federale belastingen (vb. roerende voorheffing) als aan Vlaamse belastingen (vb. erfbelasting) zijn ontsnapt, en waarvoor de aangever geen precieze opdeling meer kan maken.

In het samenwerkingsakkoord wordt een vermoeden ingebouwd dat 50% van het oorsprongskapitaal betrekking heeft op federale belastingen, en de andere 50% op regionale belastingen. De regularisatieheffing op dat deel van de fiscale regularisatie zal dus netjes in twee verdeeld worden over de twee Schatkisten.

Praktisch gebeurt de fiscale regularisatie van dergelijke gemengde kapitalen via een afzonderlijk formulier, “Luik 3” genaamd.

De aangever moet bewijzen dat het bedrag dat hij wil laten regulariseren onsplitsbaar is, zo luidt het in een mededeling van Minister Tommelein, wat ons niet zo’n bijzonder moeilijke opdracht lijkt te zijn, omdat bijna niemand bank- en fiscale documenten bijhoudt van pakweg tien of twintig jaar geleden, laat staan nog langer geleden.

De gunstmaatregel geldt voor de Vlaamse regeling tot uiterlijk 31 december 2020, voor inbreuken begaan vóór 1 augustus 2016 (zie Decreet van 10 februari 2017). Merk dus op dat de Vlaamse regeling dus tijdelijk van aard is, in tegenstelling tot de permanente federale regularisatiemogelijkheden.

Maar omwille van voormelde sterk verruimde internationale gegevensuitwisseling binnen drie maanden, heeft het echt geen zin te wachten om tot spontane rechtzetting over te gaan. Immers, wie via deze uitwisseling “gezien wordt”, is niet enkel letterlijk, maar ook figuurlijk gezien: hij kan immers geen gebruik meer maken van de regularisatie, omdat deze spontaan moet gebeuren, voorafgaand aan enige controle.

De aangifte “Luik 3” gebeurt bij het federale Contactpunt (CPR – Wetstraat 24 – 1000 Brussel). Eén aanspreekpunt, een eenvoudige ‘onshopstop’-oplossing in een bijzonder ingewikkelde en delicate materie.